موسیقی معاصر

موسیقی کلاسیک معاصر به دوره‌ای گفته می‌شود که در اواسط دهه ۱۹۷۰ تا اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی آغاز شده و شامل موسیقی مدرن، موسیقی پسامدرن و موسیقی نورمانتیسم می‌شود. با این حال این واژه ممکن است در مفهومی گسترده‌تر به تمامی اشکال موسیقی ساخته‌شده پس از سال ۱۹۴۵ میلادی اطلاق شود.



تاریخچه

در آغاز قرن بیستم آهنگسازان موسیقی کلاسیک به طور فزاینده‌ای در حال تجربه فواصل نامطبوع و به تبع آن قطعات آتونال بودند. پس از جنگ جهانی اول برخی آز آهنگسازان با اتخاذ شیوه نوکلاسیسیزم در آهنگسازی واکنش شدیدی علیه حرکات اغراق‌آمیز و ساختارگریز اواخر رمانتیسم نشان دادند. آنها به دنبال بازآفرینی اشکال متعادل و تم‌های محسوس از سبک‌های پیشین بودند.

طبقه بندی 

به طور کلی موسیقی کلاسیک معاصر به شکل زیر دسته‌بندی می‌شود:

• ساختارهای موسیقایی مدرن از هنر موسیقی
• ساختارهای موسیقایی مدرن پس از سال ۱۹۴۵ میلادی بعد از مرگ آنتون وبرن شامل سریالیسم، موسیقی الکتروآکوستیک، موسیقی تجربی، موسیقی آتونال و موسیقی مینی‌مال
• ساختارهای موسیقایی پس از سال ۱۹۷۵ میلادی شامل موسیقی پسامدرن، موسیقی طیفی، موسیقی پسامینی‌مال و هنرصدا